فاطمه وعلی

شوخی نبودکه،شب عروسی بود!!

همان شبی که هزارشب نمیشود
همان شبی که همه به هم محرمند…
همان شبی که وقتی عروس بله میگوید
به تمامی مردان داخل تالارکه نه،به تمام مردان شهرمحرم میشود!
این را ازفیلم هایی که درفضای سبزداخل شهرمیگیرندفهمیدم!!
همان شبی که فراموش میشودعالم محضرخداست…
آهان یادم آمد،
این تالارمحضرخدانیست،تامیتوانید
معصیت کنید!!
همان شبی که دامادهم آرایش میکند…
همه وهمه آمدندحتی خان دایی…
اما ای کاش امام زمانمان هم می آمد،حق پدری دارندبرما…!!
مگرمیشوداونباشد؟!
عروس برایش کارت دعوت نفرستاده بود،اما آقا آمده بود…
به تالارکه رسیدسردرتالارنوشته بودند:ورودامام زمان ممنوع!!
دورترهاایستادوگفت دخترم عروسیت مبارک ولی…
ای کاش کاری میکردی تامن هم میتوانستم بیایم…
مگرمیشودشب عروسی دختر،پدرنیاید؟!من آمدم اما…
گوشه ای نشست وبرای خوشبختی دخترکش دعاکرد…
چه ظالمانه یادمان میرودکه هستی!
ماکه روزیمان راازسفره تومیبریم ومیخوریم،باشیطان میپریم ومی گردیم…
میدانم گناه هم که میکنیم،بازدلت نمی آید نیمه شب درنمازدعایمان نکنی…..

  ‌ از امام صادق (علیه السلام) پرسیدند:

 یوم الحسره، کدام روز است که خدا می فرماید: بترسان ایشان را از روز حسرت
 حضرت جواب دادند: آن روز قیامت است که حتی نیکوکاران هم حسرت می خوردند که چرا بیشتر نیکی نکردند.

پرسیدند: آیا کسی هست که در آن روز حسرت نداشته باشد؟

حضرت فرمودند: آری، کسی که در این دنیا مدام بر رسول خدا صلوات فرستاده باشد.

( وسائل الشیعه/ج7 )

الهم صل علی محمد وآل محمد و عجل فرجهم 

دستور العمل های آیت الله قاضی"ره”
تصحیح تقلید و یا اجتهاد
مواظبت تامه به فرایض خمسه و سایر فرایض در احسن اوقات
سعی در خضوع و خشوع بیشتر روزانه
تسبیح حضرت زهرا(س) بعد از هر نماز
خواندن آیت الکرسی بعد از هر نماز
سجده شکر بعد از هر نماز
سوره (یاسین)بعد از نماز صبح
واقعه در شبها
مواظبت برنوافل لیله
قرائت مسبحات در هر شب قبل از خواب
خواندن معوذات در شفع و وتر
استغفار هفتاد مرتبه در وتر و بعد از نماز عصر
خواندن این ذکر ده مرتبه بعد از:
صلوات صبح و مغرب یا در صبح و عشاء

(لا اله الا الله وحده لاشریک له،له الحمد و له الملک و هو علی کل شی ء قدیر ،
اعوذ بالله من همزات الشیاطین و اعوذ بک ربی ان یحضرون انَّ الله هو السمیع العلیم)

 آیت الله مجتهدی تهرانی(ره):

 انسان حق ندارد عیب کسی را بگوید.

 حالا بعضی ها مےگویند آقا ما دیده ایم کہ مےگوییم، ندیده که نمےگوییم. جواب این است که چون دیدی و مےگویی غیبت است، اگر ندیده باشی که تهمت است.

 هیچ عیبی نداری، مریضی، همه اش عیب این و آن را می گویی که فلانی چنین، فلانی چنین.

چه کار داریم که فلانی بد است یا خوب، بہ ماچه؟ ما ببینیم خودمان چه کاره هستیم.

 خطبه ای در نهج البلاغه راجع به غیبت است که مولا علی علیه السلام می فرمایند: « اگر شما هیچ عیبی نداشته باشید همین که عیب مردم را می گویی، همین بزرگترین عیب است»