رهبرانقلاب:
این جوانهای مؤمن ما که در میدانهای مختلف اینجور از خودشان اخلاص و شادابی نشان میدهند، امام زمان “(سلاماللَّه علیه) ” را خوشحال میکنند.
۱۳۸۴/۶/۲۹
رهبرانقلاب:
این جوانهای مؤمن ما که در میدانهای مختلف اینجور از خودشان اخلاص و شادابی نشان میدهند، امام زمان “(سلاماللَّه علیه) ” را خوشحال میکنند.
۱۳۸۴/۶/۲۹
ای به قربان غریبیت آقا جان
برای غریب سه معنی ذکر شده است:
1کسی که از وطنش دور است.(۱)
2فرد تنهایی که هیچکدام از خانواده و دوستانش نزد او نیستند.(۲)
3کسی که یار و یاوری ندارد.(۳)
همه ی معصومین غریب هستند؛
اما بین آنها سه امام به صفت غریب توصیف شده اند:
امام حسین (ع)
امام رضا (ع)
امام زمان (ع)
از بین سه امام غریب هم حضرت مهدی صاحب الزمان(ع) به خاطر طولانی بودن دوران غربت؛ زندگی مخفیانه؛ کمی یاران و تقسیم میراثش درحالی که زنده هستند؛ از همه غریب تر هستند.
تا جایی که امیرالمؤمنین (ع) فرموده اند:
مهدی آواره و رانده شده و بی کس و تنهاست. (۴)
منبع:
(۱):لسان العرب ذیل واژه ی غریب
(۲):بحار الانوار ج۸ ص۱۲خ
(۳):مکیال ج۱ ص۱۶۵
(۴):کمال الدین ج۱باب۲۶ح۱۳
«خاتم الاوصیاء»، یکی از القاب حضرت مهدی علیه السلام و به معنای پایان بخش جانشینان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است.
این لقب ابتدا بر زبان خود آن حضرت در کودکی - آنگاه که در کودکی لب به سخن گشود - جاری شد.
البته این لقب درباره حضرت علی علیه السلام نیز به عنوان پایان بخش وصی آخرین پیامبر صلی الله علیه و آله به کار رفته است.
(ر.ک: بحارالانوار، ج 54، ص 93 و ج 97، ص 331.)
طریف ابونصر گوید:
«بر صاحب الزّمان علیه السلام وارد شدم؛ آن حضرت فرمود:
برای من صندل احمر (نوعی چوب) بیاور. پس برای ایشان آوردم؛ آن حضرت به من رو کرد و فرمود:
آیا مرا میشناسی؟
گفتم:
بله سپس فرمود:
من کیستم؟
عرض کردم:
شما آقای من و فرزند آقای من هستید.
پس آن حضرت فرمود:
مقصودم این نبود!
گفتم:
خداوند مرا فدای شما گرداند. بفرمایید مقصودتان چه بود؟
حضرت فرمود:
«اَنَا خَاتَمُ الاَوْصیاءِ وَ بِی یَدْفَعُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ البَلاءَ عَنْ اَهلی وَ شِیعَتی»
(کتاب الغیبة، ص 246، ح 215؛ کمال الدین و تمام النعمة، ج 2، ص 441، ح 12.)
(من خاتم الاوصیاء هستم که خداوند به وسیله من بلا را از اهل و شیعیانم دور میسازد.
یڪے از نام هاے قیامت (یوم الحسرت) است، مردگان از چہ چیز حسرت مے خورند؟
رسول خدا (صل اللہ علیہ و آله) فرمود:
هیچ شب و روزے نیست مگر اینڪہ ملڪ الموت ندا سر مے دهد و مے گوید:
اے اهل قبور امروز غبطہ و حسرت چہ ڪسانے را مے خورید، در حالیڪہ مرگ را معاینہ ڪردید و از اسرار با خبر شدید.
در جواب مردگان مے گویند:
ما غبطہ ے مؤمنین را مے خوریم ڪہ در مساجد هستند.
۱- زیرا آنان نماز مے خوانند و ما نمے خوانیم،
۲- و آنها زڪات مے دهند و ما نمے دهیم،
۳- و آنها روزہ مے گیرند و ما نمے گیریم،
۴- و آنها صدقہ مے دهند و ما نمے دهیم،
۵- و آنها ذڪر خدا را مے گویند و ما نمے گوییم،
پس واحسرتا بر آنچہ از دست دادہ ایم در عالم دنیا.
???? ارشاد القلوب
*من از اشکی که میریزد ز چشم یار میترسم*
از آن روزی که مولایم شود بیمار میترسم!
*همه ماندیم در جهلی شبیه عهد دقیانوس*
من از خوابیدن مهدی درون غار میترسم
*رها کن صحبت یعقوب و کوری و غم و فرزند*
من از گرداندن یوسف سر بازار میترسم!
*همه گویند این جمعه بیا اما درنگی کن*
از اینکه باز عاشورا شود تکرار میترسم!
*سحر شد آمده خورشید اما آسمان ابریست*
من از بی مهری این ابرهای تار میترسم!
*تمام عمر خود را نوکر این خاندان خواندم*
از آن روزی که این منصب کنم انکار میترسم!
*طبیبم داده پیغامم بیا دارویت آماده است*
از آن شرمی که دارم از رخ عطار میترسم!
*شنیدم روز وشب از دیده ات خون جگر ریزد*
من از بیماری آن دیده خونبار میترسم!
*به وقت ترس و تنهایی،تو هستی تکیه گاه من*
مرا تنها میان قبر خود نگذار، میترسم!
*دلت بشکسته از من،لکن ای دلدار رحمی کن*
که از نفرین و عاق والدین بسیار میترسم!
*هزاران بار من رفتم،ولي شرمنده برگشتم*
ز هجرانت نترسیدم ولی این بار میترسم!
*???? سید علی خامنه ای
«ثار»؛ یعنی، خون، دشمن، کین خواهی و خونخواهی. به شخص کین خواه «ثائر» و به کسی که از وی کین کشیده شود «مثئور» و به کسی که برای او کین خواهی شده «مثئورٌ به» گویند. (لسان العرب، ج 4، ص 97؛ مجمع البحرین، ج 3، ص 234.) «ثاراللّه» برای اولین بار در متون شیعه، در زیارتهای مربوط به امام حسین علیه السلام و زیارت عاشورا ذکر شده است. مرحوم کلینی در باب زیارت قبر امام حسین علیه السلام، به این ترکیب اشاره کرده و پس از آن، در کامل الزیارات و مصباح کفعمی و بعدها در بحارالانوار نقل شده است: «… السَّلامُ عَلَیْکَ یا ثارَاللَّهِ وَ ابْنَ ثارِهِ وَ الوِتْرَ المَوْتُور …» (ر.ک: الکافی، ج 4، ص 575؛ کاملالزیارات، ص174؛ مصباح کفعمی، ص482.)