فاطمه وعلی

 علّامه محمّد تقی جعفری نقل مي كرد:

 عدّه‌‌‌ای از جامعه‌‌‌شناسان برتر دنیا در «دانمارک» جمع شده بودند تا درباره ارزش واقعی انسان به بحث و تبادل نظر بپردازند.
هر کدام از حاضرات صحبت‌‌‌هایی کردند و معیارهایی ارائه دادند.

وقتی نوبت به بنده رسید، گفتم:
اگر می‌‌‌خواهید بدانید یک انسان چقدر ارزش دارد، ببینید به چه چیزی علاقه دارد و به چه چیزی عشق می‌‌‌ورزد.
کسی که عشقش یک آپارتمان دو طبقه است در واقع ارزشش به مقدار همان آپارتمان است.

کسی که عشقش ماشینش است، ارزشش به همان میزان است،
اما کسی که عشقش خدای متعال است، ارزشش به اندازه خداست…

افرادی که صحبت‌‌‌های مرا شنیدند، برای چند دقیقه روی پای خود ایستادند و کف زدند.
وقتی تشویق تمام شد، من دوباره بلند شدم و گفتم:
عزیزان! این کلام از من نبود. بلکه از شخصی به نام علی(علیه السلام) است.

آن حضرت در «نهج البلاغه» می‌‌‌فرمایند:
 قیمَةُ کُلِّ امْرِئٍ مَا یُحْسِنُه؛
یعنی ارزش هر انسانی به اندازه چیزی است که دوست می‌‌‌دارد.